top of page

Your stories

Welcome, this part of the hope project is called "your stories". Here you can submit your own story anonymously and if you choose it will be posted here. You can write about anything from your mental health struggles and feelings, bullying, school stress, something traumatic that happened to you etc. This is a way to talk about something that you are too scared to tell anyone. You can also read other peoples story's because maybe you will relate and wont feel so alone. Whatever your story is we are here to listen and it matters. Please press the link to be taken to where you can submit your story.

ik lijd al ongeveer 3 jaar aan psychische problemen en worstel het grootste deel van die tijd met zelfbeschadiging en zelfmoordgedachten. op een dag vorig jaar had ik er gewoon genoeg van en ik had het volledig opgegeven en de hoop verloren dat alles beter zou worden, die nacht deed ik een aanslag op mijn leven waardoor ik in het ziekenhuis belandde waar ik moest worden behandeld. voor iedereen die overweegt zijn leven te nemen, geef het leven nog een kans, ik weet dat de dingen momenteel onvoorstelbaar moeilijk voor je zijn, maar dingen kunnen met de tijd en de juiste hulp verbeteren. jij doet er toe, je bent sterk en de wereld is een betere plek met jou erin. blijf vechten <3

Ik worstel al jaren met geestelijke gezondheid, het is het moeilijkste dat ik heb moeten doormaken omdat ik me zo alleen voelde, zelfs toen mensen me probeerden te helpen. Ik heb het gevoel dat ik mezelf het afgelopen jaar volledig ben kwijtgeraakt en ik ben de hele tijd depressief en angstig. Of ik voel me gewoon verdoofd en dat is nog erger. Ik heb veel zelfmoordpogingen gehad en ben ook in het ziekenhuis opgenomen. Ik heb steun van mijn familie en vrienden en hoe veel ze ook proberen, ze kunnen niet helpen. Mijn zelfmoordgedachten werden zo veel sterker en elke dag doorgaan voelt alsof ik een marathon loop. Het gaat steeds beter, het is gewoon moeilijk. Ik weet dat ik op een dag gelukkig zal zijn, het is gewoon zo moeilijk om daarop te wachten. Als je het moeilijk hebt, blijf dan niet alleen vliegen xxx

Anchor 1

Hallo, dit is mijn verhaal. Als kind had ik het moeilijk om op te groeien, ik kreeg te horen dat ik niet veel dingen kon doen en ze dachten dat ik dat nooit zou kunnen. Ik heb spina bifida. Spina bifida is een diagnose die door artsen wordt gesteld terwijl je in de baarmoeder bent of zodra je geboren bent of zo zeiden ze toen ik een kind was, maar nu kan je later in je leven de diagnose krijgen. Ik kreeg de diagnose toen ik twee werd, ze bleven mijn moeder vertellen dat er niets mis met me was, maar dat was wel zo. Het was moeilijk om op te groeien door in het openbaar te worden veroordeeld tot gepest te worden op school om totaal anders te worden behandeld en het is niet eerlijk. Mensen beschouwen me als geluk omdat er andere mensen zijn die het veel erger hebben dan ik en dat weet ik. Ik word als een geluksvogel beschouwd in vergelijking met hen omdat ik kan lopen, ik kan mijn leven leiden en daar ben ik geweldig vol voor. We mogen niet anders behandeld worden. Omdat ik nog op de middelbare school zit, is de strijd nog niet gestreden, maar je moet door. Ik ga het goud onder de regenboog bereiken 🌈 Dat is mijn verhaal

De afgelopen 3 of 4 jaar heb ik te maken gehad met een slechte geestelijke gezondheid, ik ben bij verschillende organisaties geweest voor therapie. Ik worstelde met zelfmoordgedachten en zou overwegen om er dagelijks naar te handelen. Ik zou mezelf pijn doen en er waren dagen dat ik niets anders wilde doen dan in bed blijven, weg van de wereld. Maar na een tijdje therapie ging ik beter begrijpen hoe ik me voelde. Scheuren kunnen niet volledig genezen, maar ik weet dat ik een stuk gelukkiger ben dan ooit, want ik had gehoopt en hard gewerkt om te zijn waar ik nu ben. Er is licht aan het einde van een tunnel en als je eenmaal beseft dat je niet de enige bent, is dat je eerste stap in de goede richting.

Ik heb 7 keer geprobeerd een einde aan mijn leven te maken, de laatste keer dat ik een hele tijd in het ziekenhuis lag. Ik denk er nog steeds over om het opnieuw te doen, maar dan herinner ik me  alle mensen die ik zou achterlaten en dat kan ik ze niet aandoen. Mensen zeggen dat het beter zal worden, maar ik weet dat het veel tijd zal kosten om daar te komen, maar ik weet dat ik dit kan. JE HEBT DIT IK GELOOF IN JE!

Ik worstel al sinds mijn 12e met mijn geestelijke gezondheid, ik ben nu bijna 30 en heb een lijst met diagnoses. Op dit moment is elke seconde van elke dag een strijd. maar ik weet dat ik dit 18 jaar heb overleefd, dus nu opgeven zou dat allemaal weggooien. Ik wil gewoon dat het beter wordt. Ik ben het vechten moe. Ik heb periodes van geluk gehad, dus ik weet dat die op een dag terug zullen komen, maar het is zo moeilijk om me daarop te concentreren als de dingen zo donker worden.

mijn verhaal begon toen ik 10 jaar oud was toen ik seksueel werd misbruikt door een van mijn broers, vrienden, het gebeurde meerdere keren en het raakte me pas echt toen ik 14 of 15 was. ik begon echt angstig te worden en ook op scherp als lijdend aan depressieve episodes. in die tijd begon ik mezelf te beschadigen als een manier om ermee om te gaan. het was toen ik 16 was toen ik suïcidale gedachten kreeg die me de hele tijd in beslag namen. ik ben momenteel 17 en vecht nog steeds met mijn geest, zelfmoordgedachten en de gedachte aan een terugval. ik hoop aan iedereen die dit leest dat het goed met je gaat en dat je sterk blijft. je bent zo gewaardeerd. je bent zo waardig. en ik hou zoveel van je dat is mijn verhaal x

I recently lost my uncle to cancer and it fully destroyed me, i ended up shutting myself away and turning to self harm as i couldn't even start to explain the feelings in me. But there is always a light at the end of the tunnel even when its beyond hard to find, but throughout it ive learnt theres always going to be someone there to help you and get you back on the right track x

"I’ve been struggling my whole life with my mental health I grew up with drug addicted parents and the trauma and pain from that really broke me I found one of my parents almost dead one day but I never really understood half of it tell I got older it only got worse when I started secondary school I spiralled into a bad depression I started self harming and developing my own mental issues on top of the trauma I grew up with the pain I felt inside broke me racing sad thoughts 24 hours of the day and I jsut couldn’t think about anything else I tried loads of things to help me but nothing stopped I had restless nights and a  chest filled with axienty all the times I was sent to camhs and told them all of my story and I was told I was looking for attention at that point I felt so alone that I was nearing a attempt on my life i tried peita house they where good but it Only helped for a few hours to share my story but it dint change anything for me I was so tired of it all I left school stopped doing the things I loved and I felt so bad because most of the pain I was feeling was projected onto others with anger and I just wanted to scream my pain out but I jsut couldn’t in fear of being judged every day was a loop i simply thought nobody would care and when I came home every day or night I had nobody to turn to because my parents would be on drugs or asleep because they where taking drugs the night before. I grew up so quick because of all this I still struggle to this day but I’m getting better now the scars I have are just battle scars and it reminds me everyday that I’m strong because look what I got myself through makes me feel so proud of myself because I’ve been through the unthinkable sad life and I somehow pulled through -HOLD ON PAIN ENDS"

Your Stories

Thank you, You are very brave.

bottom of page